هــزار دستـــــان به چمن            دوبــاره آمــــد بــه سخن

که ای خستـه از رنج دی            ببین جشن گل های من

بکن دل ز نقدینه ی جان بنه در کف می فروش

کنــــــار گـــــــل و لالــــــه دو جــامــــی بــــزن      

بنوش و چشم از مهر و مه بپوش        مکش منت آسمان به دوش

مده دسـت با دسـت بـی نمـــک        نمــــک جـــز لـــب بــانمـــک

  جزای کردار ستم پیشگان دهد نفخه ی صور    

دوای درد دل دلــــدادگـــان بــــود شــور نشور

بسوزد از شر بشر یـک سر خشک و تر

نمــــــانـــد آخــــر زیـــــن حیـــــوان اثــر

نیارزد این جهان بدین که بهر دل ، دل شکنی

بـــــــــرون کنـــــــــی پیـــرهنــــــی از تنــــی

مکــن ایـــن طنــــازی بـا ما           عبث به خود می نازی جانا

از ایــــن بلنـــد پروازی دانم           کاخـــــر شکــار بازی جـانم

همه شب سر بردن به یک دل،دو جا         نگـران کـایـن دوران نمــانــد به جا

تو مشو مایه ی آوارگی ، دست من و دامان تو

بنمـا چـاره ی بیچارگی ، ما و عهــد و پیمان تو

ریشه گر حاصلش این بار نیست              تـو مــده لالــه دگــــر خار چیست

جاهــد این می کده را آب گرفت              کس در این معرکه هشیار نیست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: